Występy Teatru Narodowego z Warszawy
ze spektaklem "Operetka" Witolda Gombrowicza
w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego
Występy gościnne od 15 do 22 maja 2005 roku
w Moskwie i Sankt Petersburgu
MCHAT (Moskwa) oraz Mały Teatr Dramatyczny (Sankt Petersburg) |
|
"Operetka" Jeśli nie liczyć zrekonstruowanej po śmierci pisarza Historii, Operetka to trzecia, po Iwonie, księżniczce Burgunda oraz Ślubie, ukończona sztuka Witolda Gombrowicza. Autor opublikował ją po raz pierwszy w roku 1966 nakładem Instytutu Literackiego w Paryżu.
Teatr Narodowy wystawił "Operetke" w 2000 roku w świetnej reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego, ze scenografią Barbary Hanickiej. W obsadzie znaleźli się tak wybitni polscy aktorzy jak: Beata Fudalej, Ignacy Gogolewski, Emilian Kamiński.
Jerzy Grzegorzewski - reżyser, malarz, scenograf należy do najwybitniejszych inscenizatorów polskiej sceny teatralnej. Zadebiutował inscenizacją "Szewców" Witkacego oraz "Niejakiego Piórko" Henri Michaux. Współpracuje z teatrami w Łodzi, Krakowie, Wrocławiu, Warszawie. Ukończył łódzką Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych i Wydział Reżyserii Dramatu warszawskiej PWST. W 1976 roku Jerzy Grzegorzewski związał się ze Starym Teatrem w Krakowie, gdzie powstała druga wersja WESELA, WARIACJE na podstawie własnego scenariusza reżysera i "Dziesięć portretów z czajką w tle" według Czechowa. Dwa lata później, nie przerywając pracy w Łodzi i Krakowie, został Grzegorzewski dyrektorem artystycznym Teatru Polskiego we Wrocławiu, gdzie stworzył wybitne inscenizacje ŚLUBU Witolda Gombrowicza, "Grzegorzewski był przez czas długi inscenizatorem dalekim od wiernego wystawiania dramatu, nicującym teksty i umieszczającym je w prowokacyjnych kontekstach. "Nie boskiej komedii" Zygmunta Krasińskiego i "Ameryki" według powieści Franza Kafki. W roku 1982 Grzegorzewski przeniósł się do Warszawy i objął stanowisko dyrektora artystycznego Teatru Studio po Józefie Szajnie. W warszawskim teatrze powstały najbardziej dojrzałe prace Grzegorzewskiego: "Parawany" Jeana Geneta, "Pułapka" Tadeusza Różewicza, "Opera za trzy grosze" Bertolta Brechta, "Powolne ciemnienie malowideł", "Tak zwana ludzkość w obłędzie", "Miasto liczy psie nosy" wg scenariuszy własnych reżysera, "Śmierć Iwana Ilicza" Lwa Tołstoja, "Wujaszek Wania" Antoniego Czechowa, "La Boheme" według Stanisława Wyspiańskiego oraz "Don Juan" Moliera. Grzegorzewski był przez czas długi inscenizatorem dalekim od wiernego wystawiania dramatu, nicującym teksty i umieszczającym je w prowokacyjnych kontekstach. Od 1997 roku Jerzy Grzegorzewski był Dyrektorem artystycznym Teatru Narodowego.
|
więcej]
